ΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ
Δώσαμε έναν δίκαιο απεργιακό αγώνα ενάντια στην αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης, για την διασφάλιση των ταμείων μας.
Απέναντί μας είχαμε την κυβέρνηση η οποία συνέχισε να κινείται σε μία λογική που έχει επικρατήσει πιο έντονα απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και που βλέπει τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση ως λογιστικό βάρος και όχι ως μια δημόσια αξία.
Χρησιμοποίησαν τη συκοφαντία, την κινδυνολογία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να κάμψουν τον αγώνα διαφόρων κλάδων (Δ.Ε.Η - Ο.Τ.Α - Τράπεζες, κ.λ.π). Δεν τα κατάφεραν.
Η κοινή γνώμη δεν στράφηκε ενάντιά μας, γιατί έβλεπε ότι ο αγώνας μας ήταν και δικό της αγώνας. Ο αγώνας αυτός ήταν και η φωνή αυτών που δεν μπορούν να φωνάξουν, των ελαστικά αμειβομένων και των ανασφάλιστων, της νεολαίας και των γυναικών που πλήττονταν άμεσα.
Η απεργία τελείωσε τη μέρα που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο γιατί το αίτημα της απεργίας μας ήταν η απόσυρσή του
Ανακύπτει όμως ένα ερώτημα: κερδίσαμε ή ηττηθήκαμε απ’ αυτή την απεργία.
Η απάντηση χωρίς περιστροφές είναι ότι δεν ηττηθήκαμε.
1. Ο Νόμος πριν ακόμη ψηφιστεί έχει απονομιμοποιηθεί και καταψηφιστεί στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας, πράγμα που κάνει πιο δύσκολη την εφαρμογή του στην πράξη, ενώ δημιούργησε μια τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια καθώς και γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
2. Η πολυήμερη απεργία διαφόρων κλάδων - με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε χώρου - λειτούργησε καταλυτικά, έφερε στο προσκήνιο τις επιπτώσεις αυτού του νομοσχεδίου στην κοινωνία και συντέλεσε τα μέγιστα στη διεύρυνση του μετώπου, που εκφράστηκε με τις μεγαλύτερες απεργιακές πανεργατικές συγκεντρώσεις που έγινε τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται στην πρωτοβουλία για τη διενέργεια νομοθετικού δημοψηφίσματος, που παράτεινε την πολιτική αντιπαράθεση και την ψήφιση στο σύνολο του νομοσχεδίου.
3. Η απεργία σ’ αυτούς τους χώρους αποτελεί παρακαταθήκη για τις Συλλογικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε) του έτους 2008.
4. Ο αγώνας αυτός δόθηκε απ’ όλες τις συνδικαλιστικές δυνάμεις. Συμμετείχαν πρωταγωνιστικά πολλοί συνάδελφοι και συνδικαλιστές, ανεξάρτητα παραταξιακής τοποθέτησης. Ήταν ένας αγώνας όλων των εργαζομένων.
Η κατάσταση δεν είναι η ίδια όπως χθες. Η κυβέρνηση μας φοβάται και μας φοβάται πολύ.
Αυτό που χρειάζεται άμεσα να γίνει είναι:
· Η ενημέρωση και η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους,
· Η παρέμβαση με όλους τους τρόπους για την στήριξη της πρότασης για δημοψήφισμα σχετικά με το ασφαλιστικό,
· Η νομική παρέμβαση για την κατάργηση των διατάξεων σχετικά με τα ταμεία μας λόγω του τρόπου των ενοποιήσεων ή επιδείνωσης ασφαλιστικών δικαιωμάτων,
· Η πιο αποφασιστική δράση σε συνδικαλιστικό επίπεδο για την αποτροπή εφαρμογής του συγκεκριμένου Νόμου και των προηγουμένων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων (Νόμοι Σιούφα - Ρέππα) σε συνάρτηση με την προβολή και διεκδίκηση των θέσεων του σ.κ για την υπεράσπιση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και την διασφάλιση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
· Τέλος πρέπει να διαμορφωθεί ένα προωθημένο σχέδιο θέσεων για τις οικονομικές και θεσμικές διεκδικήσεις του 2008, που θα παίρνει υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες και τη δυναμική των πολυήμερων απεργιακών κινητοποιήσεων. Η συμφωνία της ΓΣΕΕ για την ΕΓΣΣΕ 2008 - 2009 είναι πολύ πιο κάτω από τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και τις δυνατότητες του συνδ. κινήματός και δυσκολεύει τις κλαδικές διεκδικήσεις.
Δώσαμε έναν δίκαιο απεργιακό αγώνα ενάντια στην αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης, για την διασφάλιση των ταμείων μας.
Απέναντί μας είχαμε την κυβέρνηση η οποία συνέχισε να κινείται σε μία λογική που έχει επικρατήσει πιο έντονα απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και που βλέπει τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση ως λογιστικό βάρος και όχι ως μια δημόσια αξία.
Χρησιμοποίησαν τη συκοφαντία, την κινδυνολογία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να κάμψουν τον αγώνα διαφόρων κλάδων (Δ.Ε.Η - Ο.Τ.Α - Τράπεζες, κ.λ.π). Δεν τα κατάφεραν.
Η κοινή γνώμη δεν στράφηκε ενάντιά μας, γιατί έβλεπε ότι ο αγώνας μας ήταν και δικό της αγώνας. Ο αγώνας αυτός ήταν και η φωνή αυτών που δεν μπορούν να φωνάξουν, των ελαστικά αμειβομένων και των ανασφάλιστων, της νεολαίας και των γυναικών που πλήττονταν άμεσα.
Η απεργία τελείωσε τη μέρα που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο γιατί το αίτημα της απεργίας μας ήταν η απόσυρσή του
Ανακύπτει όμως ένα ερώτημα: κερδίσαμε ή ηττηθήκαμε απ’ αυτή την απεργία.
Η απάντηση χωρίς περιστροφές είναι ότι δεν ηττηθήκαμε.
1. Ο Νόμος πριν ακόμη ψηφιστεί έχει απονομιμοποιηθεί και καταψηφιστεί στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας, πράγμα που κάνει πιο δύσκολη την εφαρμογή του στην πράξη, ενώ δημιούργησε μια τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια καθώς και γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
2. Η πολυήμερη απεργία διαφόρων κλάδων - με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε χώρου - λειτούργησε καταλυτικά, έφερε στο προσκήνιο τις επιπτώσεις αυτού του νομοσχεδίου στην κοινωνία και συντέλεσε τα μέγιστα στη διεύρυνση του μετώπου, που εκφράστηκε με τις μεγαλύτερες απεργιακές πανεργατικές συγκεντρώσεις που έγινε τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται στην πρωτοβουλία για τη διενέργεια νομοθετικού δημοψηφίσματος, που παράτεινε την πολιτική αντιπαράθεση και την ψήφιση στο σύνολο του νομοσχεδίου.
3. Η απεργία σ’ αυτούς τους χώρους αποτελεί παρακαταθήκη για τις Συλλογικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε) του έτους 2008.
4. Ο αγώνας αυτός δόθηκε απ’ όλες τις συνδικαλιστικές δυνάμεις. Συμμετείχαν πρωταγωνιστικά πολλοί συνάδελφοι και συνδικαλιστές, ανεξάρτητα παραταξιακής τοποθέτησης. Ήταν ένας αγώνας όλων των εργαζομένων.
Η κατάσταση δεν είναι η ίδια όπως χθες. Η κυβέρνηση μας φοβάται και μας φοβάται πολύ.
Αυτό που χρειάζεται άμεσα να γίνει είναι:
· Η ενημέρωση και η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους,
· Η παρέμβαση με όλους τους τρόπους για την στήριξη της πρότασης για δημοψήφισμα σχετικά με το ασφαλιστικό,
· Η νομική παρέμβαση για την κατάργηση των διατάξεων σχετικά με τα ταμεία μας λόγω του τρόπου των ενοποιήσεων ή επιδείνωσης ασφαλιστικών δικαιωμάτων,
· Η πιο αποφασιστική δράση σε συνδικαλιστικό επίπεδο για την αποτροπή εφαρμογής του συγκεκριμένου Νόμου και των προηγουμένων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων (Νόμοι Σιούφα - Ρέππα) σε συνάρτηση με την προβολή και διεκδίκηση των θέσεων του σ.κ για την υπεράσπιση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και την διασφάλιση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
· Τέλος πρέπει να διαμορφωθεί ένα προωθημένο σχέδιο θέσεων για τις οικονομικές και θεσμικές διεκδικήσεις του 2008, που θα παίρνει υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες και τη δυναμική των πολυήμερων απεργιακών κινητοποιήσεων. Η συμφωνία της ΓΣΕΕ για την ΕΓΣΣΕ 2008 - 2009 είναι πολύ πιο κάτω από τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και τις δυνατότητες του συνδ. κινήματός και δυσκολεύει τις κλαδικές διεκδικήσεις.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ Σαράντος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου