Η κατασκευή του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Τρικούπη σηματοδότησε την πρώτη συγκροτημένη απόπειρα εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας.
Η εγκατάλειψη του δικτύου σταδιακά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σηματοδοτεί τα αδιέξοδα μιας ανάπτυξης που βασίστηκε στην οικοδομή, την κατανάλωση και το Ι.Χ.
Αν υποτεθεί ότι οι κυβερνώντες μέχρι τη δεκαετία του 1980 δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τι σήμαινε η επιλογή δρόμοι για Ι.Χ. αντί της αναβάθμισης του δικτύου των σιδηροδρόμων, τα τελευταία 25 χρόνια είναι φανερό το οικολογικό και το οικονομικό κόστος από την επιλογή αυτή. Θα περίμενε κανείς να μιμηθούμε κατ' ελάχιστον τους άλλους Ευρωπαίους.
Δυστυχώς ούτε το 1991, ούτε το 1993, όταν ελήφθησαν οι αποφάσεις για την ανάπτυξη της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, έγινε η επιλογή για την κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου που θα οδηγούσε στην Ήπειρο, στις άλλες βαλκανικές χώρες και στα λιμάνια εισόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε στη γέφυρα του Ρίου προβλέφθηκε να υπάρχει χώρος για σιδηρόδρομο.
Σε αντίθεση με τις άλλες συγκοινωνίες που επιδοτούνται αδρά από το κράτος, ο σιδηρόδρομος αφέθηκε στον τραπεζικό δανεισμό με αποτέλεσμα να πνιγεί στα χρέη.
Τώρα η υπερχρέωσή του χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη διάλυσή του και την εκχώρηση των δυνάμει κερδοφόρων γραμμών στον ιδιωτικό τομέα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση της Ν.Δ. είναι η συρρίκνωση του κοινωφελούς και δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών. Συρρικνώνει τον ΟΣΕ, ιδιωτικοποιεί τα λιμάνια, κλείνει την Ολυμπιακή.
Πρόκειται για μια πολιτική που όχι μόνο δεν νοικοκυρεύει τις τσαπατσουλιές σε διάφορες ΔΕΚΟ, αλλά εκχωρεί στον ιδιωτικό τομέα κρίσιμες λειτουργίες για το κοινωνικό σύνολο και την ανάπτυξη της χώρας.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που επιχειρήθηκε να ακολουθηθεί το ίδιο μοντέλο η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων κατέστησε τα τρένα ακριβότερα και πιο ανασφαλή.
Με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τις συχνές συγκρούσεις ακόμη και στο μετρό του Λονδίνου, όπου ο έλεγχος της ασφάλειας και η συντήρηση του δικτύου ανατέθηκε από τη Θάτσερ σε εργολάβους και "ενοικιαζόμενους" εργαζόμενους.
Στην κεντρική και τη νότια Ευρώπη παρέμεινε ισχυρή η παράδοση του δημόσιου, ασφαλούς και φτηνού τρένου. Η δε απόπειρα να ιδιωτικοποιηθούν τα λιμάνια προκάλεσε μεγάλες κινητοποιήσεις των ναυτεργατών με αποτέλεσμα να ανασταλεί επί του παρόντος η κατεύθυνση αυτή.
Ήρθε και στην Ελλάδα η ώρα να κινητοποιηθούν οι πολίτες για να διασφαλίσουν αξιόπιστα μέσα δημόσιων συγκοινωνιών, τρένα, λιμάνια και αεροπορικές μεταφορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου