Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ΑΗΣ Μ - Β


Διοικητήριο του ΑΗΣ Μ - Β (4η Μονάδα) της ΔΕΗ
Νέα ήθη...

Η παραπάνω φωτογραφία δεν απεικονίζει φωταγωγημένο κτίσμα αρχαιολογικού χώρου ούτε διοικητικό μέγαρο της πρωτεύουσας ....
Δείχνει την φωταγώγηση των γραφείων του Διοικητηρίου του ΑΗΣ Μ - Β (4η Μονάδα) της ΔΕΗ στην Μεγαλόπολη. Η τοποθέτηση δέκα οκτώ (18) ισχυρών προβολέων περιμετρικά του κτιρίου έγινε εδώ και λίγες μέρες. Αποτελεί ένα περιττό - και δαπανηρό πιθανά - έργο το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε την σκοπιμότητα του.
Ο εμπνευστής του εν λόγω έργου δείχνει να λειτουργεί στα πλαίσια της πράσινης ενέργειας ....
Αλήθεια θα θέλαμε να μάθουμε την εξήγηση για την σκοπιμότητα αυτού του έργου ; Τι εξυπηρετεί λόγους αισθητικής ή ασφάλειας ή κάτι άλλο ;
Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε ότι σε περίοδο περικοπών στην Επιχείρηση δεν μπορεί να γίνονται τέτοια έργα βιτρίνας όταν μάλιστα υπάρχει η ανάγκη εκτέλεσης άλλων έργων που έχουν μεγαλύτερη σημασία και απαιτείται να υπάρξει προτεραιότητα τους (εκτέλεση έργων βελτίωσης χώρων διαμονής - χώρων υγιεινής - φωτισμός περιμετρικά των εγκαταστάσεων της Μονάδας, κ.λ.π).
Ας ελπίσουμε ότι δεν αντιλαμβάνονται οι υπεύθυνοι του ΑΗΣ Μ - Β ότι το Διοικητήριο αποτελεί κάτι σαν αρχαιολογικό τοπίο και δεν θα υπάρξει συνέχεια εκτέλεσης και άλλων αντίστοιχων έργων...

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Διαρροή πόρων 15 δις ευρώ "γονατίζει" τα Ασφαλιστικά Ταμεία

Η βόμβα της ανεργίας (650.000 άνεργοι) που «ανακάλυψε» πριν λίγες μέρες μέσω ΟΑΕΔ ο Υπουργός Εργασίας και για την οποία επιβεβαίωναν τους τελευταίους μήνες οικονομολόγοι και εργατολόγοι πιστοποιώντας το βίαιο πέρασμα της κρίσης στην πραγματική οικονομία και την απασχόληση που αποτυπώθηκε το 2009 με αύξηση των απολύσεων (+30%) και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (33% των νέων προσλήψεων) διευρύνει ακόμα περισσότερο τη «μαύρη τρύπα» των Ταμείων διαμορφώνοντας συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης.
Η κυβέρνηση μαζί με τη δημοσίευση του προσχεδίου του προϋπολογισμού προανήγγειλε το άνοιγμα του Ασφαλιστικού στις αρχές του 2010, μειώνοντας ταυτόχρονα την χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων σε σχέση με το 2009. Το σχετικό κονδύλι έχει περικοπεί κατά 10% σε σχέση με φέτος και θα είναι 11,2 δισ. ευρώ. Αυτό σε συνδυασμό με τη διατήρηση των βασικών διατάξεων του τελευταίου Ασφαλιστικού Νόμου Πετραλιά (αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, αυξημένο «πέναλτι» σε περίπτωση πρόωρης αποχώρησης, καθώς και δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων που θα ξεκινήσουν να τρέχουν από το 2010) επιβεβαιώνουν ότι η επικείμενη παρέμβασή της στο Ασφαλιστικό θα είναι δημοσιονομικού χαρακτήρα και δεν θα θίγει την πυρήνα της κακοδαιμονίας του, δηλαδή την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων που δεν αφήνουν το Σύστημα να ισορροπήσει.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τα περιουσιακά στοιχεία των ταμείων (κινητή και ακίνητη περιουσία) επαρκούν σήμερα για την χρηματοδότηση συντάξεων και παροχών για μόλις ένα χρόνο! Σε αυτό ωστόσο που φαίνεται ότι καταλήγουν οι ειδικοί περί την Κοινωνική Ασφάλιση είναι ότι τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα χρειαστούν το 2010 τουλάχιστον άλλα 5 δισ. ευρώ για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, την ώρα που τα έσοδά τους θεωρείται δεδομένο ότι θα μειωθούν από περαιτέρω αύξησης της ανεργίας και της ευέλικτης εργασίας και τον επόμενο χρόνο.
Ειδικότερα το πρόβλημα της απασχόλησης συνθέτει ένα εκρηκτικό μείγμα στο Ασφαλιστικό Σύστημα, πολλαπλασιάζοντας το δομικό πρόβλημα της εισφοροδιαφυγής που υπολογίζεται σε 9 δισ. ευρώ το 2009. Συγκεκριμένα η πραγματική ανεργία φθάνει αν δεν ξεπερνάει το 15,5% του ενεργού πληθυσμού (τουλάχιστον 650.000 άνεργοι) η «μαύρη - ανασφάλιστη εργασία» υπολογίζεται επίσης σε 400.000 - 500.000, ενώ σε αντίστοιχα μεγέθη κινείται η ευέλικτη απασχόληση, καθώς και η ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών. Με αυτά τα δεδομένα εκτός Ασφαλιστικού Συστήματος βρίσκεται 1 στους 3 που ανήκει στο εργατικό δυναμικό, με αποτέλεσμα τα Ταμεία να χάνουν περισσότερα από 15 δισ. ευρώ τον χρόνο! Είναι χαρακτηριστικό ότι μια μέση αμοιβή 1.000 ευρώ το μήνα που αντιστοιχεί σε ασφαλιστικές εισφορές 450 ευρώ (εργοδότη και εργαζόμενου) και «χάνεται» είτε λόγω «μαύρης εργασίας» είτε λόγω ανεργίας, στερεί το έτος από τα Ταμεία περίπου 6.000 ευρώ. Η αναγωγή αυτού του ποσού μόνο στους 650.000 ανέργους διαμορφώνει ένα έλλειμμα της τάξης του 4 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Όπως σημειώνει επιστημονικό στέλεχος των Συνδικάτων, «πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρόβλημα του Ασφαλιστικού δεν είναι πρόβλημα παροχών, αλλά πρόβλημα πόρων. Το Ασφαλιστικό Σύστημα, έχει διαρροή πόρων τουλάχιστον 15 δισ. ευρώ τον χρόνο από το τρίπτυχο, ανεργία - ανασφάλιστη εργασία - ευέλικτη απασχόληση και συνεπώς οποιαδήποτε παρέμβαση θα πρέπει να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση».
Σ.Ν.Α

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Πρόκληση και τιμωρία

Κλίμα περικοπών σε πόρους και δικαιώματα διαμορφώνει η κυβέρνηση ανοίγοντας και επισήμως το Ασφαλιστικό μετά την διαρροή κειμένου της Κομισιόν, που περιλαμβάνει μέτρα - σοκ για τις συντάξεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
«Υπήρξαν σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης των Ασφαλιστικών Ταμείων από τον προϋπολογισμό του 2009», τόνισε ο Γ. Παπακωνταντίνου, ενώ ο Αν. Λοβέρδος πρόσθεσε ότι «παραλάβαμε ένα Ασφαλιστικό Σύστημα με τεράστια προβλήματα και με τεράστιες ανάγκες χρηματοδότησης, πέραν από τη νομοθετημένη. Ήδη μέσα στο 2009, καταγράφονται επιπρόσθετες ανάγκες κρατικής χρηματοδότησης, που ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ. Συνεπώς, πρέπει να υπάρξει πολιτική αντιμετώπισης του Ασφαλιστικού ζητήματος συνολικά. Ταυτιζόμαστε με τον κ. Παπακωνσταντίνου σε ό,τι αφορά το μέγεθος του προβλήματος και την ανάγκη αντιμετώπισής του. Θα ζητήσουμε τη γνώμη των κοινωνικών εταίρων».
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το έλλειμμα των Ασφαλιστικών Ταμείων είναι τεράστιο, καθώς επίσης και ότι επικρατεί καθεστώς ασφαλιστικών ανισοτήτων.
Όσα προτείνονται όμως δεν υπακούουν στην ανάγκη να εξαλειφθούν οι αδικίες.
Εν ονόματι της κατάργησης προνομίων επιχειρείται η αποθεμελίωση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Εν ονόματι των δημοσίων ελλειμμάτων επιχειρείται η κατ’ ουσίαν εγκατάλειψη του Ασφαλιστικού από το κράτος.
Κανείς δεν παραγνωρίζει τις επιπτώσεις που έχει το δημογραφικό πρόβλημα επί του Ασφαλιστικού. Οι ακολουθούμενες όμως νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιδεινώνουν την κατάσταση. Αυξάνουν την ανεργία και την επισφαλή εργασία, με αποτέλεσμα στην ήδη εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή να προστίθεται διαρροή εσόδων ύψους 15 δισ. ευρώ ετησίως στη χώρα μας.
Από τις δηλώσεις των δύο Υπουργών γίνεται φανερό ότι η επίκληση της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας διαμορφώνει κλίμα σοβαρότατων περικοπών και σε συνδυασμό με την απουσία αποθεματικού και με δεδομένη την αδυναμία περιστολής της εισφοροδιαφυγής, θα εγκλωβίσει τη συζήτηση στα όρια ηλικίας και το ύψος των συντάξεων, αρχής γενομένης από τις γυναίκες εργαζόμενες στο Δημόσιο, όπου υπάρχει και η καταδικαστική απόφαση του Ευρωδικαστηρίου. Η λογική αυτή, εκπορεύεται εν μέρει από δηλώσεις αλλά και από τα «κλειστά χαρτιά» που κρατάει η κυβέρνηση στα επίμαχα ζητήματα,
Η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική θα βαθύνει την ασφαλιστική κρίση. Από τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει κρυφά η κυβέρνηση έναντι των Βρυξελλών προκύπτει ότι μεθοδεύεται Σύστημα τριών «πυλώνων», που μετατρέπει την Ασφάλιση από δικαίωμα για όλους σε δυνατότητα για όσους έχουν σταθερή εργασία και μάλιστα για τους πιο εύπορους. Δεν θεωρείται αυτονόητη η αρχή της αλληλεγγύης των γενεών και η ασφαλιστική αλληλεγγύη των πολιτών, αφού αμφισβητείται στην πράξη η κοινωνική αναδιανομή, που είναι το θεμέλιο του Ασφαλιστικού.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία οφείλονται στις πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ιδιαίτερα από την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων, από την προώθηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και από την εισφοροδιαφυγή «νόμιμη» και παράνομη.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση και όχι να ακολουθήσει την γνωστή πολιτική ρίχνοντας τα βάρη στους ασφαλισμένους.
Το Ασφαλιστικό δεν συνιστά ελληνική ιδιομορφία. Είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Γι' αυτό προκαλούνται μεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις οσάκις κυβερνήσεις και Κομισιόν παρεμβαίνουν επιθετικά. Η κυβέρνηση ουσιαστικά παραιτείται από την αναγνωρισμένη ευρωπαϊκή αρχή ότι το ασφαλιστικό αντιμετωπίζεται από κάθε χώρα-μέλος ξεχωριστά. Τουλάχιστον, ας θυμηθούν τι έπαθε ο Σημίτης με την απόπειρα Γιαννίτση. Στην αρχή της δεύτερης τετραετίας δέχτηκε πλήγμα που τον οδήγησε στην εκλογική ήττα. Το Ασφαλιστικό συμπυκνώνει κόπους και προσδοκίες μιας ολόκληρης ζωής. Τα παιχνίδια γύρω από αυτό πληρώνονται.
Η «κόκκινη γραμμή» των Συνδικάτων. Κατηγορηματικά αντίθετο στο ενδεχόμενο αύξησης των ορίων ηλικίας και στη μείωση των συντάξεων είναι το συνδικαλιστικό κίνημα με πρωταρχικό ζήτημα την εξεύρεση νέων πόρων για τη χρηματοδότηση του Συστήματος.
«Με την αύξηση κατά δύο χρόνια του γενικού ορίου συνταξιοδότησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα -δηλαδή να πάει από τα 65 στα 67 χρόνια - η βιωσιμότητα του Συστήματος αυξάνεται μόνο κατά εξήμισι (6,5) μήνες» σημειώνει χαρακτηριστικά ο επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, Γιώργος Ρωμανιάς.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ ζητούν την άμεση λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και των ανεξέλεγκτων δαπανών, προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα των ταμείων. Το Ασφαλιστικό πρέπει να είναι πάντα ανοιχτό στην κατεύθυνση εξεύρεσης νέων πόρων, που θα στηρίζουν τη βιωσιμότητά του και την κοινωνική του αποτελεσματικότητα.
Σ.Ν.Α

Ναι στην εξίσωση στο Ασφαλιστικό; Βεβαίως εφόσον...


Τον είχαμε χάσει τον Αντρέα Λοβέρδο, αλλά μάλλον δεν κρυβόταν. Μελετούσε πώς θα παρουσιάσει τη νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας. Ποια είναι τα ζητήματα αιχμής, όπως διεμήνυαν από τηλεοράσεων, ραδιοφώνων κ.λπ. τα γνωστά παπαγαλάκια (που λίγους μήνες πριν έλεγαν τα αντίθετα όταν «γκρέμιζαν τον καραμανλισμό»); Η εξίσωση των ορίων ηλικίας αντρών και γυναικών για τη συνταξιοδότηση. Το ύψος της συμμετοχής των εργοδοτών στις εισφορές στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Η Ε.Ε. ζητεί την εξίσωση των ορίων ηλικίας και μείωση των εργοδοτικών εισφορών.
Όπως πάνω κάτω συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, λένε. Εγώ συμφωνώ. Να εφαρμοστεί ό,τι και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Δηλαδή: Να έχουν οι εργαζόμενοι τα ίδια δικαιώματα στην ανατροφή των παιδιών τους (δωρεάν βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς, ολοήμερα σχολεία, δύο ή τρία χρόνια άδεια, με πλήρεις αποδοχές, μετά τη γέννα, ή για τη μητέρα ή για τον πατέρα και πάει λέγοντας. Επίδομα ανεργίας που να αντιστοιχεί στο ύψος του τελευταίου μισθού, ανεξαρτήτως ύψους. Δηλαδή αν βγαίνεις στην ανεργία με τελευταίο μισθό 1.500 ευρώ να παίρνεις 1.050 τουλάχιστον έως και επί δυο χρόνια αν ο εθνικός ΟΑΕΔ δε σου βρίσκει αντίστοιχη δουλειά. Κατώτατο ποσό αυτό της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αναγωγή της εισφοροδιαφυγής σε κακούργημα. Και μετά ας μειώσουν και στο μισό την εργοδοτική εισφορά που λέει ο λόγος.
Το ύψος της σύνταξης να υπολογίζεται χωρίς οροφή (πλαφόν στα φραγκοχιώτικα). Δηλαδή αν ο μέσος όρος της δεκαετίας είναι 2.000 τον μήνα, η σύνταξη να μην πέφτει κάτω από τα 1.600. Και αν είναι 4.000 να είναι 3.200. Και να αφήσουν τα περί αλληλεγγύης του συστήματος. Είναι ή δεν είναι κατά βάση ανταποδοτικό; Αυτοί το λένε. Να συνταξιοδοτείσαι μετά από 37 χρόνια δουλειάς, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας. Τα επιπλέον χρόνια εργασίας, αν θέλεις, να σου αποφέρουν τα αντίστοιχα τριακοστά πέμπτα. Η οικογενειακή σύνταξη να μην υπολείπεται του ορίου φτώχειας (με τα στοιχεία της Eurostat).
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: το κράτος να συνεισφέρει το 1/3 του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών (έτσι σε κάποιες χώρες μείωσαν τις εισφορές των εργοδοτών αλλά και των εργαζομένων) και όχι να στέλνει τα ταμεία στις ιδιωτικές τράπεζες για δανεισμό με απίστευτα επιτόκια. Τοκισμός των αποθεματικών των ταμείων όχι με τα ψίχουλα της Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά με το μέσο ελεύθερο τραπεζικό επιτόκιο.
Τρελάθηκα; Όχι βέβαια. Το πακετάκι είναι μικρή μόνον επιλογή από αυτά που ισχύουν σε ευρωπαϊκές χώρες όπου τα όρια ηλικίας κυμαίνονται από τα 62 ως τα 65, όπου ο χωροφύλακας ή ο ταγματάρχης δεν συνταξιοδοτούνται στα σαράντα τους, όπου οι αναπηρικές σε κάποιο Νομό που γέννησε κάποιον πρωθυπουργό δεν φτάνουν στο 40% του συνόλου των συντάξεων και ξανά πάει λέγοντας. Ναι λοιπόν στα μέτρα εξίσωσης με τον μέσο όρο της; Ε.Ε. Ναι σε όλα φυσικά και χωρίς τις ίδιες και απαράλλαχτες πονηριές για την κομματική πελατεία των κρατούντων και για τους πραιτοριανούς τους και την οικονομική εξόντωση των υπολοίπων. Όχι άλλα σάπια λοιπόν. Και μάλιστα από Υπουργό που διατέλεσε Νομικός σύμβουλος Ασφαλιστικού Ταμείου.
ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗΣ " ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ" 15 ΝΟΕ 2009

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ δεν έχουν ανάγκη από πιστοποιητικά εργασιακής κουλτούρας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Δ.Ε.Η, η μεγαλύτερη Επιχείρηση της χώρας, εδώ και δεκαετίες αποτελεί τον βασικό πυλώνα στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Οι εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές και οι επιλογές των Διοικήσεων οι οποίες, έρχονται και παρέρχονται επί σειρά ετών, έχουν οδηγήσει την Επιχείρηση στην απαξίωση, το μαρασμό και τη συρρίκνωση της. Στο σπάσιμο της Ενιαίας και Καθετοποιημένης, Δημόσιας Επιχείρησης, την ακύρωση του κοινωνικού της χαρακτήρα.
Πρόσφατα η Επιχείρηση υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την εταιρεία συμβούλων MACKENZIE με σκοπό την ριζική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο εργάζεται το προσωπικό της.
Το νέο μοντέλο διαχείρισης προσωπικού που τόσο πολύ τάχατε επενδύει η Διοίκηση της ΔΕΗ έχει ως στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, της βελτίωσης του τρόπου εργασίας και της αποδοτικότητας και υλοποιείται πιλοτικά.
Η Γενική Διεύθυνση Παραγωγής με ιδιαίτερη σπουδή λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση σε συνεργασία με τη εταιρεία σύμβουλο. Αρχής γενομένης από τους χώρους «της πρώτης γραμμής», στις Μονάδες - και από σήμερα βρίσκονται στη Μεγ/λη - από το εξαντλημένο τεχνικό προσωπικό, που στενάζει επί σειρά ετών από την τεράστια έλλειψη προσωπικού, το φόρτο εργασίας και την εντατικοποίηση.
Απαξιώνοντας τα έμπειρα στελέχη της Επιχείρησης και ξοδεύοντας αρκετά ακόμη χρήματα σε τέτοιες επιλογές, χρησιμοποιώντας «δοκιμασμένες συνταγές» του παρελθόντος, καταγράφουν την υπάρχουσα κατάσταση, καταρτίζουν πλάνα υλοποίησης και μέσα από συνεντεύξεις με επιλεγμένο προσωπικό κάνοντας ανάλυση του ωφέλιμου χρόνου με παρατηρήσεις που έχουν σχέση με την εκτέλεση των εργασιών ποσοτικά και ποιοτικά.
Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και ιδίως οι εργατοτεχνίτες «στην πρώτη γραμμή» δεν χρειάζονται καμιά MACKENZIE για να αποδείξουν τις γνώσεις τους, την εμπειρία τους αλλά και την αίσθηση του καθήκοντος που τους διακρίνει. Το αποδεικνύουν διαχρονικά με το μόχθο και τη δουλειά τους, σε δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες, με κίνδυνο της υγείας και της σωματικής τους ακεραιότητας. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν καθημερινά τον καλύτερο τους εαυτό έχοντας πλήρη συνείδηση ότι επιτελούν κοινωνικό έργο. Στο προσωπικό αυτό οφείλουν σεβασμό, να αναγνωρίσουν και να επιβραβεύσουν την τεράστια προσφορά του.
Κύριοι της Ιεραρχίας: Το προσωπικό της ΔΕΗ δεν έχει ανάγκη από πιστοποιητικά εργασιακής κουλτούρας, ούτε από προσπάθειες βελτίωσης διαδικασιών παραγωγής γιατί, καθημερινά αν και με σοβαρές ελλείψεις προσωπικού δίνει εξετάσεις. Ανάγκη από πιστοποιητικά και εργασιακή κουλτούρα έχουν εκείνοι που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν την επιχείρηση στο τέλμα.
Οι εργαζόμενοι και το συνδ. κίνημα έχουν αποδείξει διαχρονικά την υπεύθυνη στάση τους σχετικά με την προοπτική της Επιχείρησης συμβάλλοντας, έτσι ώστε να κρατηθεί Ισχυρή και Ενιαία. Δεν θα αφήσουν κανέναν να χρησιμοποιεί την Επιχείρηση ως φέουδο κομματικών - κυβερνητικών παρεμβάσεων και συμφερόντων, ούτε να την απαξιώσει και να της βάλει «λουκέτο».

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΗ

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Κατω τα χέρια από την Απεργία των Λιμενεργατών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (10/11/2009)

Μετά την επιστροφή της κυβέρνησης στο δόγμα δε συζητάμε με απεργούς, ήρθε η απόφαση των Δικαστηρίων Πειραιά ότι απαγορεύεται να έχουμε απεργούς.

Η κυβέρνηση έχει αναγορεύσει σε βασικό συνομιλητή της τους εκπροσώπους της COSCO και δεν παραλείπει με την πρώτη ευκαιρία, να τους διαβεβαιώνει ότι θα εφαρμόσει τη σύμβαση στον βασικό της πυρήνα.
Αντίθετα για τους εργαζόμενους κλιμακώνει την επίθεση εναντίον τους ενοχοποιώντας από την μια τον αγώνα τους, κρατώντας απ’ την άλλη κλειστά τα αυτιά της στη μοναδική και ρεαλιστική διέξοδο που προτείνουν οι εργαζόμενοι για την έναρξη ενός ουσιαστικού διαλόγου με το πάγωμα για 2 μήνες της εγκατάστασης της COSCO στο Λιμάνι.
Ακόμα είναι απορίας άξιο πώς μπορούν να εμφανίζονται ως υπερασπιστές του Δημοσίου συμφέροντος εκείνοι εκ των επικεφαλής των επαγγελματικών οργανώσεων, όταν οι ίδιοι από τη θέση μέλους του Δ.Σ του ΟΛΠ συνηγόρησε και ψήφισαν αυτή την αποικιοκρατική σύμβαση, που όχι μόνο επιβλαβής είναι αλλά και καταστροφική για το Δημόσιο συμφέρον.
Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση να υπερασπιστεί το δικαίωμα στην απεργία και να στηρίξει τον αγώνα εργαζομένων στο Λιμάνι. Η εξέλιξη αυτού του αγώνα αφορά όλους τους εργαζόμενους, όλο το συνδικαλιστικό κίνημα.
Κάθε άλλη στάση σιωπής και ανοχής ρίχνει νερό στο μύλο της κυβερνητικής αδιαλλαξίας και της ποινικοποίησης του δικαιώματος στην απεργία.

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας.

Επιστροφή